Ostatnie badania i obserwacje na temat relacji matki i dziecka wskazują na jej wyjątkowość i ważność. Dziecko zarówno w brzuchu mamy, jak i po narodzeniu bardzo rezonuje i bacznie odczytuje relacje z matką, jej emocje i nastawienie. To ona jest jego „pierwszym lustrem”, jak i odzwierciedleniem świata zewnętrznego. Tak ważne jest zatem, by komfort i samopoczucie matki w tym okresie był objęty szczególnym wsparciem. Bywa jednak różnie.
Czy i dlaczego depresja poporodowa jest „groźna” dla mamy i dziecka?
Każda kobieta ma swoje doświadczenia, relacje z własną matką, swoimi bliskimi, ma różną sytuację życiową, materialną itp. Te wszystkie warianty wpływają na to, jakie ma do siebie i do innych oczekiwania w tym ważnym etapie swojego życia. Należy dodatkowo zaznaczyć, iż sam fakt dla każdej kobiety stania się matką to ważna rola życiowa, do której przygotowuje się mentalnie już zdecydowanie wcześniej. Zatem ciąża i poród to okres wielkich zmian oraz jeden z najważniejszych momentów w życiu kobiety. Dlatego jest to wymagający czas dla każdej z nas, tym bardziej kiedy jesteśmy narażone na różne odczucia i zmiany biologiczne.
Okazuje się, że „czas ten przynosi nie tylko miłość i satysfakcję, składa się również z adaptacji do trudnych sytuacji, rozczarowań, chronicznego zmęczenia, problemów somatycznych i psychicznych dotyczących matki, dziecka i innych członków rodziny. W badaniach stwierdza się, iż 90% kobiet przeżywa swoje macierzyństwo inaczej niż przewidywały”. To jak się wówczas czuje matka, jak sprawuje opiekę nad swoim dzieckiem nabiera dużego znaczenia.
Jest wiele badań na ten temat, które wskazują na negatywny wpływ depresji matki na rozwój dziecka. Matka z depresją staje się bardziej „nieobecną matką”, tą, która z powodu cierpienia, odczuwania swoich niekompetencji, nie potrafi reagować na dziecko w sposób spontaniczny. Dodatkowe obwinianie siebie za ten stan powoduje pogłębienie tej sytuacji. Ważne jest jednak aby kobieta nie bagatelizowała swoich odczuć i różnych wcześniej wymienionych trudności, które doświadcza. Ponieważ to nie wynika z jej niechęci, choć może pojawić się złość do siebie, jak i do dziecka, za tak trudne doświadczenia. Często jest to jednak wstydliwe doświadczenie dla matki. Dodatkowo społeczne wpływy nie ułatwiają tego, ponieważ podkreślają raczej nierealny, czasem idealistyczny obraz matki uśmiechniętej, pięknej i zadowolonej tuż po porodzie. Dlatego ważne jest, aby nie bagatelizować stanów depresyjnych w ciąży czy też po porodzie.
Dowiedz się również czym to jest depresja w ciąży i po porodzie (dowiedz się WIĘCEJ), a także jak sobie z nią poradzić i gdzie szukać pomocy (czytaj TUTAJ).
Leokadia Witowska,
psycholog, psychoterapeuta psychodynamiczny
Bibliografia:
- Psychoterapia ciężarnych kobiet cierpiących na zaburzenie Psychiczne.Łukasz Müldner-Nieckowski, Katarzyna Cyranka, Bogna Smiatek-Mazgaj, Michał Mielimąka, Jerzy A. Sobański, Krzysztof Rutkowski Katedra Psychoterapii UJ CM, p.o. Kierownik: dr hab. n. med. K. Rutkowski, prof. UJ
- Terapia depresji poporodowej – aktualny stan wiedzy. Karolina Maliszewska, Krzysztof Preis, Klinika Położnictwa Katedry Perinatologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego kierownik: prof. dr hab. med. Krzysztof Preis Publikacja,Ann. Acad. Med. Gedan. 2014, 44, 105-111
- Zaburzenia przywiązania u dzieci i młodzieży- Poradnik dla terapeutów, opiekunów i pedagogów Chris Taylor, GWP Sopot 2016.